وارثان غدیر۳ – امام شناسی در کلام اهل بیت علیهم‌السلام
امام شناسی در کلام اهل بیت علیهم‌السلام
۱٫ضرورت شناخت امام:
امام حسین علیه‌السلام روزی در جمع یاران به پا خواستند و درباره‌ی هدف آفرینش و نقش امامت فرمودند:
ایها الناس! ان اللّه عزوجل ذکره ما خلق العباد الا لیعرفوه… فقال رجل: یابن رسول اللّه ما معرفه اللّه؟ قال علیه‌السلام: معرفه اهلِ کلَّ زمان امامهم الذی یجب علیهم طاعته. علل الشرائع،۹
۲٫ پیروی همه موجودات از امام:
از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که: عبدالله بن شداد بن هادی به شدت تب دار شد، به ناچار او را خدمت امام حسین علیه‌السلام بردند با اشاره‌ای از ایشان تب از بدن او رفت. بیمار در حالی که تشکر می‌کرد گفت: به حق از لطف و محبت شما خشنود شدم که تب به فرمان شما از من دور شد.
امام حسین علیه‌السلام فرمودند: و اللّه ما خلق اللّه شیئاً الا و قد امره بالطاعه لنا یا کناسه.
رجال شیخ طوسی۲۹۸٫۱
۳٫کدام امام؟
بشر بن غالب به امام حسین علیه‌السلام عرض کرد:
معنای این آیه (یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ) چیست؟
حضرت فرمودند:
إِمَامٌ دَعَا إِلَى هُدًى فَأَجَابُوهُ إِلَیْهِ وَ إِمَامٌ دَعَا إِلَى ضَلَالَهٍ فَأَجَابُوهُ إِلَیْهَا هَؤُلَاءِ فِی الْجَنَّهِ وَ هَؤُلَاءِ فِی النَّارِ.
( امام دوگونه است: امام هدایت که مردم را به هدایت می خواند، و پیشوای گمراهی که به سوی گمراهی دعوت نماید. هر که امام هدایت را اجابت کند، او را به بهشت می رساند و هر که از پیشوای ضلالت پیروی کند او را به سوی آتش سوق می دهد.)
بحار الانوار۴۴، ۳۱۳