مناجات (۷) – فرازی از مناجات الشاکین
اِلهی اِلَیکَ اَشکوُ قَلباً قاسیاً مَعَ الوَسواسِ مُتَقَلِّباً
خدایا به تو شکایت می کنم از دلی سخت که به دست وسوسه بگردد
وَ بِالرَّینِ وَ الطَّبعِ مُتَلَبِّساً
و زنگار خودسری و خوی زشت در پوشد
وَ عَیناً عَنِ البُکاءِ مِن خَوفِکَ جامِدَهً
و از چشمی که از خوف تو اشک نریزد
وَ اِلی ما تَسُرُّها طامِحَهً
و به هر چه خوشش آید نظر اندازد