مناجات (۲۵) – (فرازی از مناجات المفتقرین)
اِلهی اِرحَم عَبدَکَ الذَّلیلَ
ای خدا ترحم کن به حال بنده ذلیلت
ذَا الِّلسانِ الکَلیلِ وَ العَمَلِ القَلیلِ
که زبانش از شرم بسته و عملش اندک است
وَامنُن عَلَیهِ بِطَولِکَ الجَزیلِ
و بر من به عطای بزرگ خود منّت گذار
وَ اکنُفهُ تَحتَ ظِلِّکَ یا کَریمُ
و مرا در حمایت سایه پایدارت بدار ای خدای باکرم