مناجات (۲۲) – (فرازی از مناجات المفتقرین)

الهی …

اُمنِیَّتی لا یُبَلِّغُنیها اِلّا فَضلُکَ وَ خَلَّتی لا یَسُدُّها اِلّا طَولُکَ

کسی مرا به آرزویم نمی رساند جز کرمت و درگاه فقر و نداریم را جز عطایت نمی بندد

وَ حاجَتی لا یَقضیها غَیرُکَ وَ کَربی لا یُفَرِّجُهُ سِوی رَحمَتِکَ

خدایا حاجتم را جز تو کسی روا نمی سازد و غم و اندوهم را جز رحمت بی پایانت بدل به شادی نمی‌کند

وَ ضُرّی لا یَکشِفُهُ غَیرُ رَأفَتِکَ

و رنج و آلامم را جز رافت و مهربانت بر طرف نمی سازد