وارثان غدیر ۱۳ – امامت، یعنی هدایت و ولایت، یعنی تدبیر امور

امامت، یعنی هدایت و ولایت، یعنی تدبیر امور قران کریم هر کجا نامی از امامت می‌برد، به دنبالش هدایت را مطرح می‌کند، گویی می‌خواهد کلمه امامت را تفسیر کند. در سوره انبیاء آیه ۷۳ و سوره سجده آیه ۲۴ و نظایر آن، امامت همراه با ولایت آمده است که آن هدایت هم قرین امر الهی است. یعنی امامت همان هدایت است. امام به معنای مطلق مطلق هدایت نیست بلکه هدایتی است که به امر خدا صورت می‌گیرد «و جعلنا منهم ائمه یهدون بامر نا» سجده آیه ۲۴ امام هدایت کننده‌ای است که با امری ملکوتی که در اختیار دارد هدایت می‌کند و هدایتش مانند هدایت انبیاء و رسولان و مومنان، صرف راهنمایی از طریق نصیحت و موعظه حسنه و صرف آدرس دادن نیست، بلکه هدایت امام، دست خلق گرفتن و به راه حق رساندن است، اما ولایت به معنای مالکیت تدبیر و و صاحب اختیار و تصرف قانونی در اموری است که تصرف در آن‌ها مستلزم پیروی و تبعیت دیگران و وجوب طاعت او بر دیگران باشد و این همان معنایی است که ائمه اطهار علیه السلام فرموده‌اند. اما صرف محبت، معنایی است که اگر واژه ولایت را توسعه دهیم شامل آن می‌شود، چون بیرون از معنای حقیقی کلمه است. ولایت در هیچ یک از آیاتی که درباره آن آمده مخصوص به معنای محبت نیست. المیزان، ۱۴، ۲۷۹