وارثان غدیر ۵ – ستایش دوست و دشمن

ستایش دوست و دشمن
عبارت« فضیلت آن است که دشمن بگوید! » که به صورت یک ضرب المثل مشهور شده، است. قسمتی از شعر عمرو عاص، یکی از دشمنان امیرالمؤمنین علی علیه السلام است که حکایت آن چنین است: روزی قالیچه‌ای نفیس به عنوان هدیه از مصر برای معاویه آوردند. معاویه و عمروعاص که مشغول لهو و لعب بودند، قرار گذاشتند هرکس یک شعر زیبا در فضیلت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بگوید آن قالیچه را بردارد. معاویه این را سرود:
خیر الوری من بعد احمد حیدرٌ    الناس ارضٌ و الوصیّ سماءٌ
بهترین مردم بعد از احمد صلی الله علیه و آله حیدر علیه السلام است؛ چرا که همه مردم در مثل به منزله‌ی زمین و حضرت حیدر علیه السلام به منزله‌ی آسمان است.
یعنی هر چه برکت از زمین به دست می‌آید از آسمان است که اگر آسمان نبارد و آفتاب نتابد زمین مرده و بی حرکت خواهد بود. طبق نقل روایات و آیات، زمین با همه‌ی وسعتش در برابر آسمان مانند حلقه‌ی کوچکی است در یک بیابان وسیع؛ به بیان دیگر فاصله تمامی انسانها با امیرالمؤمنین علیه السلام فاصله زمین تا آسمان است.
عمر و عاص بلافاصله در مقابل شعر معاویه این را سرود:
و هوالذی شهد العدوُّ بفضله              والفضل ما شهدت به الاعداءُ
امیرالمؤمنین علی علیه السلام کسی است که دشمن (وی هم مانند معاویه) او را تمجید و ستایش نموده و فضائل او را مطرح می‌کند و فضیلت آن است که دشمن به آن اعتراف کند. یعنی امیرالمؤمنین علی علیه السلام آن قدر فضیلت دارد که غیر از دوستان، حتی دشمن او هم به آن اقرار می‌کند.
 (علی از زبان دیگران/ ۲۰۴)
به تجربه ثابت شده که بالاتفاق تمامی دشمنان امیرالمومنین علی علیه السلامبه فضایل و مناقب ایشان اعتراف نموده و در این زمینه کتاب‌ها نوشته و شعرها سروده‌اند و این غیر از دوستان و محبان امیرالمومنین علی علیه السلام از سایر ادیان و مذاهب دنیا نظیر یهودی و مسیحی، زرتشتی و بودایی و سنی می‌باشد و باز هم همه این‌ها غیر از آن فضایلی است که دوستان و محبان حضرت امیر علیه السلام بیان کرده‌اند و همگی آن‌ها غیر از فضائل و مناقبی است که خدا و رسول و اولی الامر علیه السلام بیان کرده‌اند.
طبق نقل حدیث شریفی از رسول الله الاعظم  صلی الله علیه و آله اگر تمامی دریاها مرکب و درختان قلم و جن و انس نویسنده شوند، نخواهند توانست فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام را ثبت و ضبط نمایند.