مناجات (۲۰) – (فرازی از مناجات المتوسّلین)
اِلهی لَیسَ لی وَسیلَهٌ اِلَیکَ اِلّا عَواطِفُ رأفَتِکَ
خدایا مرا بسوی تو وسیله‌ای جز عواطف مهربانیت نیست
وَ لا لی ذَریعَهٌ اِلَیکَ اِلّا عَوارِفُ رَحمَتِکَ
و دست آویزی غیر عطاهای رحمانیّتت
وَ شَفاعَهُ نَبِیِّکَ نَبِیِّ الرَّحمَهِ وَ مُنقِذِ الاُمَّهِ مِنَ الغُمَّهِ
و شفاعت پیغمبر رحمتت که نگهدار امت از رنج و آلام دو عالم است، نخواهد بود
فَاجعَلهُما لی سَبَباً اِلی نَیلِ غُفرانِکَ
پس تو این دو را برای من وسیله آمرزش قراربده