از بطلگی تا طلبگی (۲۴) – صبر طلبه
کسب هر موفقیتی، نیازمند صبر است. این نکته را می‌توان از دانه‌ی گندم آموخت. شما دانه‌ی گندم را در خاک می‌کارید. دانه باید در زیر خاک صبرکند تا کم‌کم شکفته شود. اگر همان‌جا صبر نداشته باشد، می‌پوسد و تمام می‌شود؛ پس باید صبر کند تا اندکی رشد کند، آنگاه، به واسطه‌ی سرما و طوفان اذیت می‌شود؛ پس باید زیر برف و در طوفان، استقامت داشته باشد و با بلا بسازد. وقتی هم که خوشه کرد، اول بلا و سختی است. باید زیر چرخ جدا کردن گندم از کاه، استقامت کند. بعد زیر سنگ آسیا آرد شود. باید با صبر در مقابل آتش نانوایی، نان شود و برود در دهان یک مومن و جویده شود. به معده او برود و در آن دیگ جوشان، خرد و هضم شود. بعد برود در روده و جوهرش گرفته شود و مثل سنگ معدنی که در کوره‌ی ذوب آهن، فضولات خود را از دست می‌دهد، خالص شود.عاقبت، این دانه گندم وارد خون شده و جزئی از بدن مومن شود، تا به آن بگویند: «مومن» که بالاتر از کعبه و بالاتر از ملک مقرب است. مشق اخلاق، ۴۰