آرامش بخشی به جامعه یکی از مهمترین شئون طلبگی
…….یکی از کارکردهای عالمان دینی در بلاد و یکی از کارکردهای حاکمان همین است که به جامعه امید تزریق کنند. یک فرمانده نظامی دقیقا همان کار را می‌کند. یک مربی تیم هم همین کار را می‌کند.
قسمتی از جلسه کلاس درس نهج البلاغه با تدریس استاد عشائری مورخ ۲۸/۰۷/۹۷
یکی از شئون طلبگی آرامش داشتن در برابر حوادث و تزریق این روحیه به جامعه است.
…….یکی از کارکردهای عالمان دینی در بلاد و یکی از کارکردهای حاکمان همین است که به جامعه امید تزریق کنند. یک فرمانده نظامی دقیقا همان کار را می‌کند. یک مربی تیم هم همین کار را می‌کند؛ تیمی که تا دقایق پایانی بازی، چند گل را خورده و هیچی هم گل نزده مربی این تیم باید همچنان به این ها امید بدهد.و هر چه که عوامل ناامیدی بیشتر شوند، کار امید دادن سخت تر می شود.در واقع کار عالمان دینی در بلاد هم همین است و از قدیم هم همین بوده است.از زبان حضرت عیسی هم در قرآن آمده که :«و جعلنی مبارکا اینما کنت…..»که خدایا مرا هر جا که هستم باعث مبارکی و آرامش قرارده. کاری که یک عالم دین باید انجام دهد.
در نهج البلاغه آمده که فرصت خوبی هست برای حاکم که کمی هموم خودش را کم کند. آن موقع به این شکل جامعه را در آرامش ببرد (جریان امید دهی به اطرافیان که در موضوع سقوط هلی کوپتر پاوه اتفاق افتاد و حادثه دردناکی را رقم زد که خود شهید چمران آن را با حالت خاص بیان می کند ملاحظه کنید که چگونه شهید چمران در آن لحظات بحرانی نه تنها خود را نمی بازد، بلکه به همه امید هم میدهد .با این که صحنه ای که خلق شده بود تراژدی تمام بود و این شان یک رهبر است که سختی ها را ببیند و آرامش تحویل دهد.
حاکم حتی آن جایی هم که همومی دارد باید بتواند امید به جامعه تزریق کند و این کار، کار سختی است که حاکم تمام اضطرابها را در جایی تحمل کند در درون خودش هضم کند و آرامش تحویل دهد این تولید آرامش برای اطرافیان شأن یک طلبه هم هست.
من خیلی دیدم وقتی دشمن یک ترفند رسانه ای کوچک به کار می برد اولین کسانی که به هم می ریزند همین طلبه ها هستند؛ البته نه تمام طلبه ها بلکه همان قلیلی هم که هست در این کسوت خلاف انتظار است؛ زیرا این کسوت قرار بوده که جایگزین حضرت عیسی باشد .(جعلنی مبارکا اینما کنت ….). عالمی که سرعت اضطراب و سرعت بهم ریختگی او در برابر کوچکترین اتفاقات در خانه در فامیل بیشتر از همه باشد این عالم یکی از کارکردهای مهم یک عالم دینی را ندارد. به این موضوع فکر کنید تک به تک شما خودتان را و سرعت از تنظیم خارج شدنتان را در برابر حوادث چه حوادث منطقه ای چه حوادث محلی چه بین المللی بسنجید و حتی چه حوادثی که مربوط به خانواده باشند به عنوان مثال: وقتی یک حادثه ای که راجع به فرزند اتفاق می افتد نباید من که طلبه هستم زودتر از همسرم که طلبه نیست بهم بریزم تازه اگر او مضطرب شد من باید اوضاع را آرام کنم البته آرامش نه هر آرمشی و نه تغافل ابلهانه، کفتار گونه…. نه…..تغافل موثر….
گاهی اوقات فکر می کنیم اگر کسی مشکلی داشت من باید پولی داشته باشم که به او بدهم… نه… عالمان بلاد بدون پول می‌توانستند آدم را به آرامش برسانند اللهم اجعل غنای فی نفسی….
طلبه نباید با یک ترفند رسانه ای دشمن فوری به هم بریزد نباید با یک اتفاق کوچک در فامیلشان نفر اولی باشد که از شدت اضطراب راه حل ها را گم کند. طلبه باید مهارت حل مسأله را داشته باشد. بتواند مشکل را به مسأله تبدیل کند و برای مسأله راه حل پیدا کند در جایی که همه بهم میریزند طلبه باید آرامش داشته باشد.گفتم اگر آرامش در درونش هم نبود آرامش در ظاهر و در اطرافیانش تزریق کند اگر این حالت نیست باید به فکر خودتان باشید……