آداب المسترشدین -۲- نوکر استاد
حضرت آیت الله خامنهای (دامظله): … طلبه قدیمی، بین ده نفر استاد، یک استاد را انتخاب می کرد و بعد نوکر آن استاد میشد. ماها، نوکر استادانمان بودیم. حاضر بودیم واقعاً نوکری اساتید را بکنیم. دستشان را میبوسیدیم، احترامشان میکردیم و از ته دل، به آن ها محبت میورزیدیم. طلبه این طوری بود. زمانهای قبل از ما هم همین طور بود آن وقت «آداب المتعلمین » به ما میگفت که در تاریکی یک نشانه از استادتان جلوتر بروید، تا اگر چاه است، شما بیفتید و استادتان نیفتد. طلبه در مقابل استاد، با ادب بود. نه این که احساس صمیمیت نباشد؛ خیر، استاد خیلی هم صمیمی و مانند پدر بود؛ اما این پسر در مقابل استادش، با کمال ادب رفتار میکرد. (حوزه و روحانیت، ج ۲ ص ۲۳)