وارثان غدیر ۴۰ – امامت مهمترین شرط دینداری

امامت مهمترین شرط دینداری

ابن ابی یعفور می‌گوید: «به امام صادقعلیه السلام عرض کردم: من با دشمنان شما رفت و آمد می‌کنم. در شگفتم آن‌ها که جزو دوست داران خلیفه‌ی اول و دوم هستند، امانت دار، راستگو و با وفایند؛ لیکن شیعیان شما چنین نیستند! آن حضرت به خشم آمده و فرمودند: هر آن‌که بر اساس پذیرش ولایت امام جائر، خدای را بپرستد، دین ندارد و هر آن‌که در پوشش ولایت امام عادل، خدای را عبادت کند، هیچ مشکلی ندارد. من با تعجب فراوان به حضرت عرض کردم: چکونه ممکن است که آن‌ها بی‌دین بوده و شیعیان شما را مشکلی نباشد؟ حضرت فرمودند: آری! مگر سخن خداوند سبحان را نشنیده‌ای که می‌فرماید: «الله وَلیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخرِجُهُم مِنَ الظُلُماتِ اِلی النّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا اولیائُهُمُ الطاغُوتُ یٌخرِجُونَهُم مِنَ النّورِ اِلی الظُلُماتِ» «خداوند ولی و سرپرست اهل ایمان است و آن‌ها را از تاریکی‌ها به سوی نور هدایت می‌کند»؛ یعنی به سبب پذیرش ولایت امام عادل، آن‌ها را از ظلمت گناه به سوی نورانیت توبه و مغفرت رهنمون می‌گردد و کفار را که در سرپرستی طاغوت بسر می‌برند، از نور بیرون ساخته و به سوی ظلمت می‌کشاند. ابن ابی یعفور از حضرت سوال می‌کند: آیا مراد از «الذین کفروا» کافران نیستند؟ حضرت در پاسخ می‌فرمایند: آیا کافر نور دارد که از آن خارج شود؟! مقصود مسلمانانی هستند که به جهت پذیرش ولایت امام جائر، از نور اسلام خارج شده و کافر می‌گردند و بدین جهت استحقاق عذاب جاودانه‌ی الهی را پیدا می‌کنند.» ۱