وارثان غدیر ۳۸ – «امیر المؤمنین» فقط «علی» است

«امیر المؤمنین» فقط «علی» است

جابر بن عبدالله انصاری می گوید که عمر گفت: «کنت اجفو علیا، فلقینی رسول الله صلی الله علیه وآله فقال: انک اذیتنی یا عمر. فقلت: اعوذ بالله ممن اذی رسوله. قال: انک قد اذیت علیا و من اذی علیا، فقد اذانی». « من در حق علی ستم روا می‌داشتم که پیامبرصلی الله علیه وآله مرا دید و فرمود: ای عمر! چرا مرا آزار می‌دهی؟ در پاسخ گفتم: به خدا پناه می‌برم از کسی که پیامبر را اذیت کند. آن‌گاه حضرت فرمودند: تو علی را اذیت می‌کنی و هر آن‌‎که او را آزار دهد، مرا آزار داده است».۱ آری! او نه تنها علی را قبول نداشت، بلکه اعتقاد قلبی به پیامبرصلی الله علیه وآله نیز نداشت. در این زمینه به روایت زیر توجه فرمایید: از امام باقر و صادق علیه السلام، چنین نقل شده است: هنگامی که پیامبرصلی الله علیه وآله در غدیر خم دست علی علیه السلام را گرفت و بلندش کرد، شماری از منافقان چون ابوبکر و عمر و عبدالرحمن بن عوف و سعد بن ابی الوقاص و ابو عبیده‌ی جراح و سالم مولی ابی حذیفه و مغیره بن شعبه حاضر بودند. آن گاه عمر گفت: «اما ترون عینیه کانهما عینا مجنون! الساعه یقوم و یقول: قال لی ربی». «آیا نمی بینید که چشمان پیامبر صلی الله علیه وآله به دیدگان دیوانه می‌ماند، هم اکنون بر می‌خیزد و ادعای دریافت وحی می‌کند!» سپس پیامبر صلی الله علیه وآله برخاست و پس از اقرار گرفتن از مردم به ولایت و اولویت خودش، چنین فرمود: « الا من کنت مولاه فعلی مولاه، فسلموا علیه بامره المومنین». «آگاه و هوشیار باشید! هر آن‌که ولایت و رهبری مرا پذیرفته است، باید ولایت و پیشوایی علی علیه السلام را نیز بپذیرید؛ پس برخیزید و او را با وصف و لقب «امیرالمومنین» سلام کنید.»۲