مناجات (۳۴) – (فرازی از دعای سیفی صغیر معروف به دعاء قاموس)

اِلهی کَیفَ اَصدُرُ عَن بابِکَ بِخَیبَهٍ مِنکَ الهی چگونه از درگاه تو محروم برگردم وَ قَد وَرَدتُهُ عَلی ثِقَهٍ بِکَ و حال آنکه با یک جهان اطمینان بدین درگه آمده‌ام وَ کَیفَ تُؤیِسُنی مِن عَطائِکَ، وَ قَد اَمَرتَنی بِدُعآئِکَ و چگونه تو مرا از عطا و رحمت نامنتهایت مأیوس خواهی کرد و حال آنکه مرا به دعا امر فرمودی وَ ها اَنَا مُقبِلٌ عَلَیکَ، مُلتَجِئٌ اِلَیکَ و اکنون من به درگاه تو روی نموده و بسویت پناه آورده‌ام