مناجات (۲۹) – (فرازی از مناجات الذاکرین)

اِلهی لَولَا الواجِبُ مِن قَبُولِ اَمرِکَ

ای خدای من اگر امر تو واجب القبول نبود

لَنَزَّهَتُکَ مِن ذِکری اِیّاکَ

من تو را منزّه و پاکتر از آن می دانستم

عَلی اَنَّ ذِکری لَکَ بِقَدری لا بِقَدرِکَ

که ذکر تو کنم با وجود آنکه ذکر من تو را به قدر فهم من است نه به قدر مقام تو

وَ ما عَسی اَن یَبلُغَ مِقداری حَتّی اُجعَلَ مَحَلّاً لِتَقدیسِکَ

و قدر من بدان مقام نزدیکتر نشد که محل تقدیس تو شود