سئوالات پایش رسائل – ج ۲ برائت ، صفحه ۲۱ (۲)
۱—در مورد آیه تعذیب چرا شیخ اعظم ره در مقام تقریب دلالت آیه بر برائت متعرض این احتمال که مراد از رسول اعم از رسول ظاهری و باظنی باشد نشده است
۲—به نظر شما از بین وجوه ثلاثه مطروحه در مورد آیه تعذیب کدام یک بهتر است چرا ؟
۳—اگر کسی اشکال کند به این که استدلال به خبر واحد در اثبات مسائل اصولیه جائز نمی باشد در نتیجه استدلال به حدیث رفع برای اثبات برائت ناتمام است پاسخ شما چیست ؟
۴—منظور از اقربیت اعتباری و عرفی چیست و چرا شیخ اعظم ره اقربیت عرفی را بر اعتباری ترجیح داده اند
۵—به نظر شما در سایر فقرات حدیث رفع اراده اعم از موضوع و حکم ممکن است یا خیر چرا؟
۶—با توجه به اینکه در مورد “ما” مالایعلمون می توان مصداق ما را حکم شرعی دانست آیا باز هم به قرینه سیاق و دلالت اقتضاء ناگزیر از تقدیر هستیم چرا؟
۷—وجه تامل در این گفته که نفی جمیع آثار مختص همان سه مورد مطروحه در نبوی محکی در رضوی چیست ؟
۸—با توجه به اینکه عدم مواخذه بر خطاء ، نسیان و عدم طاقه ، به نحو مطلق از خداوند در خداست چگونه قابل حمل بر خصوص صورتی است که مواخذه بر این امور عقلا قبیح نیست